Охридското Езеро е најголемо и најзначајно природно езеро во Македонија и веројатно од биолошки аспект најзначајниот стагнантен акватичен екоситем во Европа. Се карактеризира со богата историја, културa, археолошки наоѓалишта и природна убавина. Благодарение на ваквите особености, во 1980 година Охридското Езеро и градот Охрид се прогласени за Светско културно наследство, под заштита на УНЕСКО.

Потеклото на Охридското Езеро, гледано во целост како езерски систем со Преспанското езеро е тектонско. Двете езера претставуваат остатоци од базенот на поранешното Десаретско езеро од кое настануваат по пат на геотектонска депресија за време на Плиоценот (пред 5,3-1,8 милиони години). Неговата геолошка старост се проценува на околу 2-3 милиони години, поради што се вбројува во групата на стари, долго-постоечки езера заедно с Бајкалско, Тагањика, Ховсхол, Тити Кака. Ваквите езерски екосистеми се сметаат за центри на диверзитет и резервоари на еволуција во кои пред се поради стабилноста на амбиенталната средина, изолираноста на екосистемот и долгото постоење доаѓа до процеси на рапидна еволуција на одредени групи на организми.

Охридското Езеро е сместено во длабока и затворена котлина, на исток ограничена со планината Галичица (1945 m), а на запад со Јабланица (2257 m). Езеро со право заслужува назив - македонско слатководно море, и тоа не само поради топлата сина боја, која е поинтензивна и од небесното синило, туку и поради големината, бидејќи зафаќа површина од 358 км2. Така, се добива впечаток дека пред нас се наоѓа голем морски залив или пак истргнато парче морска широчина, фрлено меѓу високите планини на надморска височина од 695 метри.

Речиси правилниот елипсовиден облик на езерото овозможува од безброј места, со поглед да се опфати целата негова живописна модросина површина. Од манастирот Свети Наум па сè до селото Радожда на спротивниот брег, по водата се протега невидлива гранична меѓа, којашто езерото го дели на два дела. Две третини од неговата површина и припаѓаат на Република Македонија, а една третина на Република Албанија.

Најголемата должина на Охридското Езеро изнесува околу 30 километри. Неговата широчина е различна - од максимална 15 км. до средна широчина од 11 км. Најголемата длабочина од 286 метри е измерена меѓу селата Пештани и Трпејца, на околу 5 км. од езерскиот брег. Средната длабочина на езерото е 151м. За бистрата вода чија провидност изнесува и до 22 метри, што претставува вистинска реткост помагаат бројните подводни врутоци и изворите кои се наоѓаат по должината на источниот и јужниот брег.

Во сливот на Охридското Езеро припаѓаат 40 реки, од кои 23 на албанска и 17 на македонска територија.

Климата во Охридската котлина е класифицирана како локално-континентална. Вообичаена средна тепмература достига до 11,4 Целзиусови степени. Средната месечна температура изнесува 21,2 степени во јули и август, со 34,4 е постигнат апсолутен максимум во август. Најниска средно месечна температуре изнесува 1,5 степени во јануари , додека 17,2 степени е апсолутен минимум. Просечната вредност на врнежи во Охридскиот басен приближно изнесува 759 mm.

Највообичаен ветер е оној кој дува од север, посебно во есен и зима. За време на летниот и зимскиот период дуваат ветрови во правец на југ и југоисток. Безначајни се југоисточните и источните ветрови. Дождливите и благите периоди се менуваат преку ден, посебно во лето. Утрата се карактеризираат со паузи помеѓу дувањето на северните ветрови и благите периоди. Временските услови стануваат многу различни попладне кога јужните и југоисточните ветрови ја менуват стабилноста. Средната брзина на ветер во Охридскиот регион е релативно ниска, 3,4 м /сек .

Температурата на водата во подлабоките слоеви од Охридско Езеро е приближно 6 C°, додека на површината водата може да се загрее до 24 степени, и во крајбрежните слоеви дури до 26 C°.

Опсежните проучувања од страна на медицинските експерти потврдиле дека на бреговите на Охридското Езеро постојат одлични услови за развој на здравствениот туризам. Релативно нискиот атмосферски притисок, големиот број сончеви денови, поволното струење на воздухот, благите промени на температурата од едно во друго годишно време и многу други климатски погодности на охридското крајбрежје, благотворно влијаат врз човечкото здравје. Според лекарите има идеална клима за лекување кардиоваскуларни болести. Лекарите особено постарите пациенти ги советуваат за користење престој кај манастирот св. Наум и кај селата Љубаништа и Трпејца. Ова подрачје крај бреговите на Охридското Езеро е идеално за климатотерапија. Поради близината на планината Галичица која се наоѓа помеѓу Охридското Езеро и Преспанското Езеро, езерската клима е корисна за анемични лица. Надморската височина и чистиот воздух го поттикнуваат создавањето на црвените клетки. Водите на Охридското Езеро благотворно делуваат и за лекување детска парализа.

Со својата единствена флора и фауна, Охридското Езеро претставува еден од најголемите биолошки резервати на Европа. Уште првите научни истражувања, кои во Охридското Езеро беа вршени во текот на XIX век, открија дека во него, како едно од најстарите езера на нашата планета, се зачувал прастар жив свет кој во други места воопшто не постои или пак се среќава само во форма на фосили.

Во неговите сини води постои растително и животинско царство за коешто денес единствено се знае од фосилите.

Основен услов којшто го овозможил одржувањето на остатоците на прастариот растителен и животниски свет, како и неговата натамошна еволуција, е долгиот континуитет на егзистенцијата на Охридското Езеро. Всушност, Охридското Езеро почнало да живее уште пред појавата на човекот. Според некои автори ова езеро е старо околу четири милиони години.

За Охридското Езеро карактеристични се поголем број реликтни и ендемични организми. Групи најбогати со ендемични организми и воедно најистражувани групи на организми се Дијатомеите (силикатни алги,Bacillariophyta, Харите (група од зелените алги, Charophyra), потоа Планариите (сплескани црви,Tubellaria), мекотелите (Molusca), особен полжавите (Gastropoda) и раковите (Crustacea). Покрај овие групи, познати охридски ендемити се секако охридската пастрмка-Летница Salmo letica и Белвицата -Acantholinngua ohridana.

Рибната фауна на Охридското Езеро ја сочинуваат 17 видови, кои им припаѓаат на три групи: пастрмки, бели риби и јагули. Десет вида меѓу охридските риби се ендемични. Меѓу најпознатите ендемични видови риби, кои го населуваат само Охридското Езеро се пастрмките: летница и белвица. Покрај јагулата, кленот, крапот, мрената, скобалот и моранецот, живее и малата риба плашица.

Во прилог може да го преземете првото издание на Туристичката риболовна карта на Република Македонија.

Станува збор за прва риболовна карта на Република Македонија во која се претставени сите риболовни ревири, рекреативните зони - акумулации и природни езера, во нивните граници. Во картата се претставени сите риболовни води и нивните концесионери, сместувачки и угостителски објекти во близина на риболовните води, продавниците за риболовен прибор, дозволените големини на рибите што смеат да се ловат, календарот со забраните за риболов, фотографии на рибите што ги има во Македонија и нивната застапеност по риболовни ревири и зони.

Изданието, што се реализира со поддршка на Владата, е отпечатено во две илјади примероци, по илјада на македонски и на англиски јазик.

Издавањето на Картата има за цел информирање на рекреативните и спортските риболовци од Македонија и од другите земји за риболовната понуда на Македонија и за хидропотенцијалот, односно водените ресурси со кои располага.

Активностите се во насока на развивање на рибниот туризам како алтернативна гранка на Туристичката понуда на Македонија. Риболовната карта, преку Агенцијата за развој на туризмот на Македонија, ќе биде дистрибуирана на туристички саеми и манифестации надвор од Република Македонија. Во Македонија изданието ќе може да се набави на граничните премини, во хотелите и другите сместувачки капацитети, на бензиските пумпи, специјализирани продавници.

Ако сте набавиле добра и скапа опрема, квалитетен рибарски стап, машинка, конец, тапи, олова и др. и сте тргнале на риболов, многу е веројатно дека нема се да оди подмачкано, една од причините за незадоволство може да биде недостатокот од некои ситници во вашиот прибор. За оние кои ги имаат секоја чест, а за оние кои ги немаат и не чуле за овие ситници, еве краток потсетник и можност да се запознаат со овој дел од приборот.

Рибарски чизми - комбинезон

Колку пати ви се случило да посакате да влезете барем малку во водата и да фатите некои подобро место за зафрлување. Но без чизми тоа неможете да го направите. Колку пати ви се случило да се намокрите, да се зацапате со патики во водата, или пак кондурите и патиките да ги направите целите со кал. Токму затоа чизмите се корисна работа. Со нив можете да стоите во вода, да одите во вода и да газите во кал. Уште една добра работа за чизмите е тоа што штитат од разни инсекти и змии, кои може да ве сретнат по тревите и грмушките. Чизмите генерално можеме да ги поделиме на кратки и долги. Кратките се оние до колена, а долгите се оние до препони. Разликата е само во vo vodaоднос на тоа што подолгите ви нудат можност да загазите и да стоите во подлабока вода. Комбилизонот од друга страна ви нуди поголема слобода во однос на тоа во колку длабока вода ќе загазувате и стоите. Прерaмките на комбилизонот се ставаат на рамениците и рибарот е покриен до градите. Комбилизонот го користат сите оние кои најчесто ловат од вода и кои сакаат да дојдат до што подобро место во водата, со цел подобро да зафрлаат, да имаат подобра контрола врз водењето на конецот и тапата, како и подобра контрола на вадењето на рибата. Најчесто со комбилизонот ќе ги заштитите и останатиот дел од облеката, кој во друга ситуација доста би го извалкале.

Мрежа за прифат на рибата (кепче)

Кепчето исто така спаѓа во приборот за спортски риболов, што му е непходен на секој риболовец. Бидејќи ловењето на риба со подолг телескоп не може да се замисли без кепче, сетете се само колку пати при вадењето на рибата, при крајот на брегот сме имале проблеми, и сме се обидувале рибата да ја дофатиме со рака, а тоа доста пати завршувало со kepceгубење на уловот, особено кај оние рибари кои не се многу искусни во техниката на фаќање и вадење на рибата со гола рака. Да не зборувам дека вадењето на покрупен примерок на риба скоро е неможно без овој дел од приборот. При изборот на кепче 6и требало да се решите за што подолго и со можност да е на расклопување, заради поедноставно носење и функционалност.

Мрежа за чување на рибите (чуварка)

Поседувањето на чуварката е повеќе прашање на односот кон рибата, отколку практичните потреби. Доколку се сметате за вистински спортски риболовец, секако дека ќе го набавите овој дел од приборот. Мрежите чуварки се произведуваат во различни должина и од различен материјал.

Дел од нив се од разни конци, а дел се жичани. Мрежата се користи пред се за да гиmreza одржиме фатените риби - живи. Ова е од особено значење кога одите на неколкудневен риболов. Во ваква ситуација ако не ги чувате рибите во вода, тогаш во зависност од временските прилики, а особено во потоплите денови рибите сигурно ќе ви се расипат. со сигу Доколку користите чуварка на крајот од риболовот можете да стекнете увид во количината на уловот, да го фотографирате по желба и на крај остатокот да го вратите назад.

Направа за вадење на јадицата

Мала направа, што секој спортски риболовец без разлика на кој риболов му е приклонет, мора да ја има во својот прибор. Колку пати сте фатиле риба, која длабоко го проголтала мамецот, а вадењето на јадицата ви претставува вистинска тешкотија, a и многупати се случило да ја распараме цела риба за да ја извадиме јадицата. При такво мачење и да сакаме рибата да ја пуштиме таа нема да преживее. Направата за вадење на јадици ни овозможува брзо и едноставно да ја иззадиме јадицата и да го ослободиме нашиот улов, хумано и практично.

Во риболовот тапата има основна функција на одмерувач на длабочината и основен сигнализатор, што се случува доле кај јадицата.

За да би постигнале нашата јадица да биде на одредена длабочина, тогаш мораме да употребиме тапа, или пливка. Тапата од друга страна ни преставува и основен сигнализатор кој ни кажува кога рибата гризе и го напаѓа нашиот мамец, или пак ни укажува кога долу во водата има некоја препрека и кога јадицата е закачена на нешто.

Тапата има и некои други улоги.

На пример, преку начинот на кој се движи и реагира, за оние кои што знаат, тапата може да биде сигнализатор и за тоа кој вид на риба удира на нашата јадица.

Сепак, како и да е, за тапата добро да си ја врши својата работа и добро да не информира за збиднувањата околу нашата јадица, тогаш треба соодветно да ја отежниме, односно да и поставиме соодветни оловца.

Поставувањето на соодветни оловца играат огромна улога во риболовот. На многу пати, не толку искусните риболовци неможат да ја најдат причината зошто рибарот до нив вади риба, а тие не. Една од причините може да биде и недоволното олово на самата тапа, поради што рибарот воопшто не ги осеќа во кофицеударите на рибата, ги осеќа со задоцнување и на несоодветен начин.

Поставувањето на оловото можете да го направите и дома, со цел спремни да излезете на водата на која ќе ловите. Истото можете да го направите во било кој подлабок сад, или канче.

Во овој текст ќе прикажеме и неколку примери за тоа колку олово и е потребна на секоја тапа, со цел таа да биде добар сигнализатор.

Неправилно

Правилно

Неправилно

Правилно

Неправилно

Правилно

За некои почетници во спортскиот риболов, овој детаљ изгледа навидум неважен, бидејќи сметаме дека машинката најчесто служи за намотување на конецот и влечкањето на уловената риба. Меѓутоа, правилно пополнување на шпунглата и добро средена машинка во одредени ситуации знаат да ви заштедат многу нерви, многу конец и големи парчиња на риба. Зошто е тоа така ?masinka

Секогаш треба да знаете дека од машинката најмногу зависи колку далеку, колку прецизно и колку добро ќе го зафрлиме мамецот. Секако, дека најголем успех во риболовот ќе имаме ако и зафрлиме што се вели на рибата в уста. При оваа фаза, односно при зафрлувањето, освен формата на самата шпулна голема улога игра и нејзиното правилно пополнување со конец. Ова важи и за риболовот на тапа и за риболовот со вештачки мамки и за риболовот со олово на дно. Значи без разлика што ловите, овој детаљ може да ве спаси од многу нервози и на крајот да ви пружи поголемо задоволство во риболовот.

Правилното намотнување на конецот, би почнало веќе во ситуација кога треба да го врзете новиот конец на трската.

Најпрво, треба особено да внимавате добро да го прицврстите крајот на конецот за шпунглата. Тоа подразбира на неколкупати врзување со неколку 2-3 добри чвора. Ова е особено битно бидејќи може да се случи со текот на времето постојано и постојано (дали со кинење, дали со врзување на нови јадички, дали со пресекување на оштетен конец, да го потрошите конецот кој се наоѓа на шпунглата до оној степен до кој веќе не е препорачливо со него да се фаќа. Меѓутоа од немарност, а понекогаш и од незнаење не сте купиле нов конец на време и фаќате со недоволно конец. При една таква ситуација може да се случи да закачите поголема риба, која доколку не сакате да ви избега мора соодветно да ја третирате, т.е да и пуштите конец, да го подотпуштите амортизерот на машинката и сл. за да ја уморите и притоа секако да пуштите повеќе конец. Во ваква ситуација, доколку не забележите и не изреагирате на време, може да се случи рибата да ви земе доста конец и доколку крајот на конецот не ви е соодветно прицрвстен и врзан за шпунглата, да ви отиде и рибата и целиот конец. А разликата помеѓу искусниот риболовец и почетникот е во тоа што искусните се секогаш спремни за изненадување, а дел од спремноста е и правилното пополнување на макарата (шпулната) со конецот.

Второ на што треба да се внимава при монтирањето на новиот конец е колкава должина на конец и со која дебелина ќе намотаме на вашата машинка. ...

На ова треба да се внимава секогаш кога се купува нов конец, затоа што секоја машинка си има spunglaразличен капацитет и секоја шпунгла си има свој максимум на конец кој може да го прими. Токму затоа погледнете ја својата машинка и на шпунглата ќе забележите кои должини на конец може шпунглата да ги намота. Пример, шпунглите на помалите машинки можат да соберат помалку и потенок конец, додека шпунглите на поголемите машинки можат да соберат повеќе и подебел конец. Примерот како што е на сликата, ако на шпунглата има ознаки 0,15/180 0,18/130 0,20/100 тоа значи дека вашата шпунгла има капацитет да собере 180 метри конец со дебелина 0,15, 130 метри конец со дебелина од 0,18 и 100 метри конец со дебелина од 0,20. Ова е особено битно затоа што пополнетоста на шпунглата со конец игра битна улога поради неколку причини.

Слика 1 ни прикажува правилно намотана шпулна, а Слика 2 и Слика 3 неправилно намотана шпулна. Разликата е во тоа што кај Слика бр. 2 на шпунглата имаме премалку конец и при зафрлувањето доаѓа до преголемо негово триење од врвот на шпулната, што го спречува подалечното зафрлување и не тера на повторни обиди. Кај Слика бр. 3 имаме премногу конец на шпунглата, што може да ни прави постојани проблеми во текот на зафрлувањата. Најголеми проблеми во ваква ситуација одмотувањето и заплетувањето на конецот. Ова преставува особена нервоза доколку ви се случи во ситуација на сред рибарење кога имате зафрлено поголема должина конец и настане заплеткување кај шпунглата што може да резултира со чворови и до неминовно кинење на конецот. Тоа е така затоа што со чворчиња на конецот тешко можете да намотувате, зафрлувате и воопшто да фаќате. Ќе мора да го скинете конецот и одново да врзувате јадица и тапа, а што е најтрагично без врска ќе ви отиде 20, 30, 50 метри конец. Токму затоа, кога ќе купувате конец, треба да знаете колкав капацитет има вашата машинка, со цел да купите конец кој добро и правилно ќе ја пополни вашата шпунгла.

Кога веќе ќе одберете правилна должина и дебелина на конец, тогаш ви преостанува уште една битна работа, а тоа е правилно намотување на конецот

При намотувањето на конецот на макарата, најдобро е машинката да е фиксирана на трската, а конецот од своето патување да помине барем низ едно од окцата на своето патување до макарата, а најпрактично е тоа да биде окцето, што е најблиску до машинката. Исто така добро е, почетното пакување на конецот да се врши со одреден притисок, така што при намотувањето подобро да легне, односно да се внимава секогаш да биде затегнат конецот при намотување. Тоа може лесно да го направите доколку при намотувањето десната рака ја поставите 30-тина сантиметри над машинката и го користите показалецот од десната рака, со која всушност и ја држите трската и при намотувањето, освен низ првото окце, конецот да се лизга и поминува и помеѓу вашите прсти, со што директно можете да ја контролирате затегнатоста на конецот.

Може ли некој да ми даде мислење врз основа на лично искуство, што мисли за следниве два вида на живи мамци:
1. брашнарски црв и
2. Скакулец

По ова прашање на еден од нашите читатели, колега Ристо, овој пост го посветуваме на скакулците, а дополнително ги молиме сите читатели доколку имаат одредено искуство со скакулецот како мамец, но особено брашнарски црв, истото да го сподели со нас.

СКАКУЛЕЦ

Голем број на риби, особено грабливките ги обожаваат инсектите кои живеат во близина на водите и кои од време на време паѓаат во водата. Кога некој инсект ќе падне во вода во која има риби, тогаш тешко да остане жив. Дел од тие инсекти се мушичките, мувите, коњштипите, осите, штурците и секако скакулците.

Скакулецот е инсект кој го наоѓаме во тревите, кои секако растат околу езерата и покрај реките и токму поради ова тој еден од најдобрите мамки за многу риби. Како што е познато, рибите ги напаѓаат сите инсекти кои прирдно им паѓаат во водата, а токму скакулецот е таков инсект.

Какви се скаулци постојат ?

Кај нас најчести се кафеавите и зелените скакулци. Притоа во зависност од големината на скаулецот, постојат и скакулци кои имаат убава раскошна боја и многу шари по скакулецскакулец1телото. Тоа најчесто се поголемите скакулци, кои имаат и крила и кои потешко се фаќаат. Генерално, колку поголем и пошарен скакулец, толку подобро и рибата нема да може да му одолее.

Како се фаќаат ?

Фаќањето на скакулците е можеби една од најтешките работи кога се зборува за фаќање на риба на скакулци. Тоа е така затоа што скакулците се добро камуфлирани во тревите и тешко се распознаваат и второ затоа што скокаат и тешки се за фаќање. Едноставно треба да се пикате по тревите, треба да имате добра стратегија, добри рефлекси и добри фаќачки способности. Неколку совети можат да бидат од корист.

1. За да ги лоцирате тргнете на места на кои има поголема трева. Со самото ваше влегување во тревата скакулците ќе започнат да скокаат и така да ја откриваат својата положба. На тој начин ќе ги лоцирате.скакулец 2

2. Кога веќе сте го лоцирале каде паднал скакулецот, приближете му се многу полека и наведнати, доколку се приближувате брзо и исправен бидете сигурни дека еден скакулец ќе бркате половина час.

3. Кога веќе сте на растојание на кое го гледате скаулецот и можете да го фатите, тогаш треба да се направи финалниот чекор на негово фаќање. Доколку скакулецот е застанат на тревка која е повисока и небодликава, тогаш најдобро ќе го фатите со отсечно замавнување и фаќање на скаулецот во вашата дланка. Немојте да се плашите, скакулците не се воопшто опасни и не касаат. Доколку скаулецот е во ниска трева, тогаш најдобро ќе го фатите доколку одозгора мавнете со вашата дланка, патика, папуча и сл. врз него. При ваква ситуација бидете внимателни при подигнувањето на раката, или патиката. Ако тоа не го направите кибритполека, тогаш додека се обидувате да видите дали вашиот скакулец е фатен, тој може да ви отскокне и да избега.

Како да ги чувате ?

Кога веќе сте фатиле неколку скакулци, тогаш треба некако да ги чувате се додека не го ставите на јадица. Некои рибари тоа го практикуваат во ќибритчиња, мали пластични шишиња, додека други прават и посебни кутии за скаулци. При ова не кутија 2заборавајте да направите мали дупчиња во кутијата во која ги чувате скакулците за тие да бидат живи, ова особено треба да се направи доколку се спремате за риболов после неколку дена, во кои доколку скакулците ви умрат тие ќе се стврднат и ќе се кршат додека пробувате да ги ставите на јадица.

Вештачки скакулци

Доколку не сте многу вешт при фаќањето на скакулци и доколку немате од каде да купите, тогаш може да користите и вештачки скакулци кои ги има во многу форми. Генерално ги користат мушичарите кои прават мушица во вид на скакулец, како и воблерашите кои користат воблери во вид на скакулец.

Кои риби најдобро се ловат на скаулец ?

На скакулец најдобро се ловат пастрмките и кленовите кои никогаш нема да одолеат на скакулец кој паднал во нивна близина.

Каква спрема ни е потребна за риболов со скакулци ?

Скакулецот е дефинитивно мамка за површински риболов. Тоа значи дека треба да ловите на тој начин што на рибата ќе и симулирате паѓање на скакулецот во водата, без тој да пропаѓа (без олово). Можете да ловите “НА ПЕЦ“ т.е без олово, со подигнување на тапата, или перцето едно метро над мамецот и со зафрлување на места на кои сте ги лоцирале рибите, или претпоставувате дека ги има. На скакулец може да фаќате и со трска-мушичара, а може да фаќате и со васер-кугла. Во било која варијанта, битно е скакулецот да е на површината на водата, да го потегнувате конецот на начин што скакулецот ќе мрда и со вашите движења да симулирате паднат скакулец во водата кој со своето мрдање пробува да избега од водата. На тоа, рибата нема да одолее.

Каде да зафрлате?

Ако ги забележите кленовите, или пастрмките, а тие не ве забележат вас, тогаш сте блиску до улов. Доколку не сте ја забележале рибата, тогаш зафрлувајте онаму каде што претпоставувате дека ја има. Тоа кај реките најчесто се вировите и браните кои ја смируваат водата при брз водотек, местата на кои реката тече мирно, како и мирните места покрај копното на кое има израснато растенија, грмушки и треви кои се надвиснуваат над водата. На езерата исто така, рибата треба да се бара блиску до копното, каде што има треви и грмушки кои се надвиснуваат над водата, падати дрва, карпи и сл.

Втората половина на Мај и месец Јуни е време кога не смее да се пропушти еден многу добар мамец, а тоа е дудинката. Ова е време кога зреат дудинките и треба да се искористи овој период од годината најдобро што може.

Дудинките спаѓаат во групата овошки кои се меѓу најслатките посластици за одредени видови на риби. Тука пред се мислиме на кленот, кој е познат по тоа што е голем љубител на разни овоштија, а меѓу нив и дудинката.

Ваквата страст на кленот не е за чудење, со оглед на фактот што едни од најдобрите мамки за клен се токму оние кои природно му паѓаат во водата. Токму затоа на разни локации и води кленот знае да јаде на сливи, капини, дренки, дудинки и слични овошки кои му паѓаат во водата.

Сепак, да не се свати погрешно, кленот јаде на ваквите овошки и на места каде и на неколку километри воопшто не постои дрво со такви овошки, токму затоа пробувајте на сите места, а особено обрнете внимание доколку некаде забележувате дрво чии гранки се надвиснуваат над водата.

Помеѓу сите овошки, дудинката е една од најомилените на кленот. Веќе испробана работа и доста ефикасна. Од нашето искуство во лов на клен на Вардар на дудинка Ви сугерираме неколку работи.

Прво ви треба дудинки. Дудинките на разни дрва се разликуваат по неколку работи, по времето на зреење, по боја, по цврстина, по големина и по вкус, односно некои се послатки, некои помалку слатки. Доколку сакате добро да го искористите овој период кога зреат дудинките прошетајте по населбата и пронајдете ги дрвата дудинки. Почнете да ловите со оние кои најрано зреат. Подоцна кога сите дудинки ќе узреат можете да бирате. Ние Ви сугерираме бела и слатка дудинка. Во однос на големината добри се помалите, односно просечните дудинки кои се долги до 2 милиметри, иако можете да имате добри резултати и со поголеми дудинки од проста причина што кленот е лакома риба и секогаш удира на покрупен мамец. Немојте да бирате ептен ситни дудинки, запамтете, кленот има огромна уста, лаком е и може да лапне голема дудинка. На многупати се случувало 2 милиметри дудинка да ја лапне и кленче од 150 грама.

Доколку можете да бирате помеѓу две дрва, одберете ги оние дудинки кои се послатки. Исто така одбирајте дудинки кои се зрели. Тоа ќе го увидите по тоа што кога дуднките се зрели тие почнуваат да паѓаат од дрвото. Можете да собирате и од земја, но и од гранките. Битно е дудинката да е зрела, мека (не да се распаѓа) и сочна.

Соберете во поголемо канче, со цел да имате доволно и од време на време да можете да фрлате по некоја дудинка на местото на кое фаќате.

Во однос на спремата, добро е да се користат јадици 8-ца или 6-ка, на кои дудинката може добро да се монтира. Доколку фаќате на тапа, со оглед на тоа што во овој период од годинатаdudinki водите се доста големи, користете тапи со поголема носивост, наша препорака од 5-8 грама носивост, со цел да можете да фаќате и во побрзите води. Доколку ловите на река и на тапа, барајте го кленот на местата каде што реката има природен водотек (ниту пребрзи, ниту преспори водотеци), барајте и места каде што помеѓу брзаци има некој камен или друга препрека која прави одредена посмирена линија во водата каде што можете да гаѓате и каде што доста често има добри резултати.

Доколку на едно место од реката немате никакви резултати, пробајте на друго, затоа што можеби во тој момент кленот не е на местото каде што зафрлате.

Во однос на ставањето на дудинката, таа најдобро се монтира со нејзино опфаќање со јадицата, преку цела дудинка. На тој начин со јадицата дудинката е опфатена и преку нејзината жиличка која поминува во средината на дудинката и подобро се држи на јадицата и не паѓа лесно. Сепак немојте да сметате дека со една дудинка ќе ловите 15 минути. Доколку ловите со меки и зрели дудинки, можете да зафрлате најмногу до 10 пати со една дудинка, по што таа делумно се распаѓа и треба да ја смените со нова.

Во однос на нејзината дршка, некои рибари практикуваат да ја кинат (најчесто со заби на лице место додека фаќаат), но други сметаат дека дудинката треба да си остане во нејзината природна форма, со дршка. И двата начина се финкционални, така што не нудиме совет и тоа останува на Ваш избор.

Кога ловите на дудинка на река, оловцата дигнете ги нешто повеќе од вообичаеното, околу 40-50 сантима, со цел на дудинката да и оставите доволно можност за да се тркала по дното на нејзин природен начин. Притоа, имајте навика да поткочувате, со цел од време на време да ја подигнувате дудинката од дното, со цел таа да потскокнува и да ја иритира рибата.

На дудинка можете да ловите и “НА ЧЕК“, односно со возење, а исто така можете да ловите и “НА ПЕЦ“ (за што сме пишувале), т.е без олово. Без олово, најчесто се лови на непристапни места, од мостови, или плитки места на кои претпоставувате дека се наоѓаат кленовите, или пак веќе сте ги виделе. При ваков риболов, од самото зафрлање на дудинката, доколку на местото има клен, очекувајте експресен удар и веднаш земање на дудинката и затоа бидете спремни за брза реакција.

На крајот, не заборавајте, освен кленот и мрената е љубител на добра дудинка, па многу често имало случаи додека се очекува клен, да мавне некоја мрена, што секако е добредојдена и дава одлична можност за добра борба. Притоа, во очекување на некој поголем клен и некоја голема мрена, не заборавајте да ја припремите кочницата, односно да го олабавите амортизерот, затоа што на водотеци кои се побрзи, ударот на поголем клен или мрена, ќе значи риба која со помош на брзаците има огромна сила и имате чуство дека влечете риба од 5-6 кила. При вакви ситуации може додека се свестите рибата да ви скине, или да ви се откачи, токму затоа бидете спремни и трпеливи при борбата со неа.

Воедно не исклучуваме дудинката да е добар мамец и за други видови риби.

Најраспространет и најуниверзален мамец на сите слатки води е обичната глиста или црв. Црвот е омилена храна на многу животни, па така и на некои риби. Живее во земјата и се храни со неа, т.е се храни со растителните остатоци кои се распаѓаат во земјата. Црвот тие отпадоци ги јаде, ги преработува и ги исфрла од своето тело и на тој начин создава земја црница-хумус. Со движењето под земја, црвот го дроби и обработува тлото. Се размножува во земја преку јајцата кои ги остава. Црвот го карактеризира способноста за регенерација, па така доколку биде искинат на половина, тој не умира и искинатиот дел со тек на времето ќеа му израсне.

Црвот е особено осетлив на влажност и не му одговараат суви места. Треба да се чува во влажна земја, или пак во канчето каде што ги собираме да ставиме неколку парчиња влажен весник или хартија. Ако за време на летото ги понесуваме црвите со нас на риболов, треба да се внимава земјата да им биде влажна, од време на време да се менува и да не се изложуваат на директна топлина и постојано сонце. Кутијата за црви секако треба да има и мали дупчиња за воздух, кои доколку би ги немало, црвите би умреле. Во зима, црвите исто така се многу осетливи, затоа што многу лесно можат да замрзнат.

Кога се зборува за црвите како рибарска мамка, се спомнуваат разни врсти на црви, меѓу кои освен најпознатиот црн црв, доста популарни се белите црви, ситните црвени црвчиња, зелените црви и други врсти, кои посебно внимание ќе им посветиме во посебни текстови.....

Што се однесува до црните црви, според црните црви кои најмногу се користат, најпопуларни се три видови: калифорниските црви, обичниот (среден) црв и најголемиот-чаирски црв.

Калифорниските црви - Овие црви се карактеризираат по тоа што се поситни, поеластични, потенки, поиздржливи и поенергични од останатите два вида. Овие карактеристики ги прават доста популарни, а можеби и најкористени од рибарите. Кога ќе се закачат на јадица доста мрдаат и се превиткуваат, што е исклучително добро за нашиот улов, затоа што рибите не им одолеваат на мамките кои мрдаат и гзатоа овие црвчиња доста ги првлекуваат. Со “калифорниско“ можат да се ловат многу врсти на риби: црвеноперката, попадиката, кркушката, кленот, крапот, карашот, пастрмка, костреж и уште многу други риби. На “калифорниско“ може да удри и риба која најмалку ја очекуваме и токму затоа, по некое канче “калифорниски“ се зима секогаш кога одиме на одреден ревир каде што има повеќе врсти на риба, и кога основната намера ни е рибата да удира, добро да си поминеме и да се вратиме со што поголем улов, без разлика кој вид на риби сме фатиле. Исто така, “калифорниски“ се земаат и на места каде што не сме биле никогаш, затоа што никогаш не се знае која риба ќе биде активна и на кој мамец ќе покаже резултати, можеби токму калифорниското црвче ќе ни биде најдобриот мамец тој ден. Се задржуваат во одредени ѓубрива и други влажни места каде што се распаѓаат одредени растенија.

Средните црни црви ни се потребни секогаш кога одиме на лов на риба која сака покрупна мамка и преферира поголеми црви. Па така кога ловиме мрена, пастрмка, караш, клен или крап можеби подобро е да зафрлиме на покрупните црви. Овие црви, доколку закачиме поголем број од нив можат да дадат резултат и кога се лови поситен сом. Доброто кај овој среден црн црв е што тој е подебел и поголем и можеме да користиме и поголеми јадици, за разлика од поситните “калифорниски“ црви, за кои најчесто се користат 14-ка или 12-ка јадица. Покрупните црви освен на разни влажни места, живеат и покрај некои канали.

Чаирски црви - Чаирските црви можат да бидат долги и до 25-30 сантими, се најголемите и најдебелите црви кои се доста популарни за ловење на одредени врсти на риби, особено се познати за лов на сом, но се користат и за лов на покрупни примероци на клен и други риби. Овие црви имаат една доста голема негативност, а тоа е што треба многу претпаливо да се чуваат и транспортираат, затоа што лесно умираат, а тоа особено важи за летно и спарно време. Па така овие црви треба да се чуваат во поголеми кофички со повеќе земја, затоа самите црви се големи и им треба поголем простор. Овие црви се доста осетливи на воздухот и мора да се запамти никогаш да не транспортираат во нешто што е целосно затворено. Дури и кофичките кои сме ги дупнале, треба да се осигураме дека дупките се особено големи за црвите да имаат доста воздух или пак канчето во кое ги транспортираме воопшто да не го затвораме. Во спротивно, овие црви за брзо време ќе умрат, а тоа е доста лошо, затоа што тешко се наоѓаат и не се баш евтини да се купат.

Доста често некои рибари, или пак одгледувачите на чаирски црви ги имаат “посеано“ т.е пуштено во своите бавчи и дворови, каде чаирските црви се размножуваат и живеат, а и многу добри ја обработуваат земјата. Малку се потешки за фаќање и треба да се копа подлабоко или пак да се фаќаат навечер кога излегуваат на површината на земјата. Кога се во прашање чаирските црви, доста популарен е и еден трик за нивно фаќање, секако на места каде што ги има, а тоа е со струја. Трикот се состои од тоа што земјата добро се мокри неколку часови предходно по што преку одредено железо кое е забодено во земјата (штравцигер, железна шипка и сл) се пушта струја во земјата и црвите почнуваат сами да излегуваат на површина, каде многу полесно се ловат. При ова треба да се биде доста претпазлив со струјата и истата секако треба да биде исклучена во моментите кога ќе ги собираме црвите.

Како се става црвот на јадица

Од самото поставување на црвот на јадицата зависат многу работи во успехот на нашиот риболов. Најдобар начин на поставување на црниот црв на јадица е црвот да виси надоле. Ова значи дека поуспешна форма е доколку црвот не го наденеме целосно на нашата јадица, туку доколку го прободеле неколку пати (во зависност од неговата должина, што подолг - повеќе убоди на јадица) со што половина од неговата должина да остане и слободно да виси од нашата јадица. Токму ова висење на црвот е нешто што најмногу ги привлекува рибите, особено ако црвот мрда, а таква можност му оставаме само доколку не го прободеме целосно со нашата јадица. Токму затоа црвот се прободува од едната страна два-три пати и така се зафрла во водата.

Исто така може да се прободе и во средината неколку пати, така што да му се оставаат двата краја слободни. Истото важи и доколку на јадицата се поставуваат повеќе од еден црв - се оставаат црвите да мрдаат.

Доколку се лови сом, тогаш најчесто се користат поголеми јадици и повеќе црви кои се набодуваа на јадицата.

При ловењето со црви, секогаш треба да се има сразмер и на големината на нашата јадица и големината и должината на црвот. Голема и дебела јадица не иде на помал и тенок црв, затоа што црвот лесно ќе се скине, а и нашата јадица ќе биде лесно воочлива во водата.

Како да најдеме црви во природата

Кога зборуваме за цврите, впрочем како и сите други мамки, истите треба да се набават пред да стигнеме на местото каде планираме да фаќаме. Сепак доста често, дури и на поискусните рибари им се случува да не наберат, да заборават да купат или поради разна друга причина да не ги понесат црвите на своето рибарско патување. Понекогаш тоа и не е битно затоа што рибата јаде на друг мамец, но понекогаш токму црните ќе ни затребаат и токму на нив рибата најдобро ќе јаде. Ова станува голем проблем, особено ако сме далеку од дома, ако сме далеку од одредено место каде можат да се купат црви и ако рибарите кои сме ги сретнале не се многу заинтересирани да ги поделат со нас црвите, (нормално за и ние да фаќаме, како и тие). Во вакви ситуации ни останува да “пукнеме од мака“ гледајќи ги другите како вадат риба, или пак да пробаме да пронајдеме црви во природата.црв во природа

При потргата по црви, основно правило е “барајте онаму каде што е влажно“. Па така треба да се бара блиску до разни канали, потоци, некаде каде што истекува вода, и некаде каде што земјата е помокра од земјата во блиската околина. Копајте блиску до овие места, барајте онаму каде што гледате дека е копано од некој рибар пред вас, барајте во близина на одредени ѓубрива, барајте под лисјата кои се натрупани на земјата. Кога е лето и кога земјата е особено сува, побарајте и во близина на разни водоводни шахти и места од каде што се пушта вода. Не ги одбегнувајте и поголемите камења затоа што земјата под нив во секој случај е помокра од останатата околина, првртете ги и бидете спремни веднаш да собирате црви затоа што истите можат веднаш да се скријат од кога ќе го тргнете каменот. При ова бидете особено претпазливи каде и кои камења ги превртувате, затоа што под нив може се крие и некоја змија, па затоа бидете спремни на брза реакција.

Своја фарма за црви

Секако дека не е многу тешко и да се создаде и своја “фарма“ на црви со што би имале црви во секоја доба од годината. За тоа ни е потребно само да земеме една поголема картонска кутија, да ја наполниме со одредена земја која одгoвара за живот на црвите (најдобра е онаа од каде сме ги нашле) и во неа да пуштиме од црвите кои сакаме да ги одгледуваме. Притоа, во оваа кутија, од време на време ќе фрламе одредени растенија, делови од компир, разни зелени салати, талог од кафе и друго ѓубре. На тој начин ќе имаме постојано на располагање свои црви и нема да ни треба време и средства за нивна набавка.

Употребата на црвите во земјоделието

Освен како рибарска мамка црвите доста се употребуваат и во современото земјоделие. Уште пред 5000 год. старите Египќани знаеле за црвите. Со нивните закони најстрого забрането било изнесување црви од долината на реката Нил, бидејки тајната на плодноста на тој крај била врзувана со голема концентрација црви во речните наноси на реката Нил.

Многу векови подоцна еден од најголемите научници Чарлс Дарвин повеќе од 40 години ги проучувал црвите и прв напишал до денес најкомплетна студија за нив. Во неа изведува едноставен заклучок дека ‘‘Сета родна земја во целиот Свет повеќе кратно поминала и ќе поминува низ утробата на црвите‘‘ и констатира дека црвите во природата во тек на една година преработуваат и исфрлаат 4 кг. хумус на квадратен метар (или 40 тони на хектар). И уште констатира дека во природата не постојат други животни кои во историјата на Светот одиграле толку важна улога каква што одиграле црвите во создавање на хумусот, како основна структурна компонента од кого завивиси основната човекова егзистенција. Токму затоа, црвите се препорачуваат и како едни од најстарите и најдобрите преработувачи на земјата.

Лебот е еден од најкористените мамци и во доста број случаи се покажал како добар мамец.

Ловејќи на леб може да се уловат повеќе врсти на риби. Кркушка, бојник, мрена, плашица, клен, крап и други врсти. Лебот се покажува како добар мамец и во разни врсти на вода. Некои веруваат дека рибата доста често го зема лебот кога на него е навикната, т.е во близина на населбите, но искуството покажало дека тоа воопшто не е така.

Лебот не треба да се мокри, гмечи, ниту да се меша со нешто, едноставно на јадица треба да се употребува онаков каков што е ...........

Кога ловиме на леб најдобро е да ловиме на тапа. При ловењето на тапа, лебот треба да се постави на јадицата со малку пригмечување или без воопшто да се пригмечува. Со тоа, кога лебот ќе дојде во допир со водата тој ќе набабри. Во таква една ситуација лебот е сосема мек, во водата испушта мали парченца кои се носени од водата. Рибата која е во близина доста брзо ќе ги осети малите парченца кои отпаѓаат од јадицата и без проблеми ги јаде и тоа е причината без многу размислување да го земе и парчето кое е на нашата јадица. Со оглед дека таквиот леб е исклучително мек, тој веднаш се распаѓа во устата на рибата и со мала lebконтра голата јадица се забодува во устата на рибата. Кога лебот е изгмечен и евентуално направен како топче, често се случува кога рибарот ќе контрира да ја извади јадицата заедно со лепчето од устата на рибата.

Негативната страна кај овој мамец е тоа што лебот често паѓа и скоро секое ново зафрлање треба да се става ново лепче.

Кога се лови на леб треба секогаш да се внимава да имаме тазе леб, затоа што колку е лебот постар, толку повеќе се рони, тешко се прикаќува за јадицата и лесно паѓа од неа. Токму затоа треба да се користи тазе леб и секогаш додека се лови соодветно да се чува во одредено најлонче за да не се исуши додека постојано прикачуваме нови лепчиња на јадицата.

Притоа ловењето со леб треба да се употребуваат лесна опрема, лесни тапи, тенок конец и мали оловца. Ваквата лесна опрема е потребна затоа што таа треба да реагира и на најмалиот допир на рибата, затоа што доколку тоа не го осетиме, нашето лепче веднаш ќе падне од јадицата. На потешка опрема, но и на поголеми парчиња или на корки леб се лови мрената и крапот. За ваквиот риболов е карактеристично тоа што овие врсти на риби сакаат поголеми парчиња леб. Токму затоа, мрената на пример се лови на поголеми парталчиња на леб.

Притоа постојат и многу други рибарски рецепти поврзани со лов на лепче. Многу рибари и сами го прават лебот. Така на пример во пченкарно брашно, стават и бело брашно и мед, се со цел парчињата леб да бидат поеластични и да не паѓаат лесно од јадица. Коге веќе сме кај еластичноста на лебот, во последните години доста популарно е и француското лепче кое е поприлично еластично и тешко паѓа од јадица.

Она што треба да се започни и често да се практикува е при ловењето на лепче секогаш да сме подготвени со крма или прихрана од леб. Крмата од леб најдобро се прави од стар и исушен леб, кој со натопување во водата омекнува, се меси со рака и се зафрла на местата каде планираме да ловиме. Доколку рибата е тука и доколку почне да се гости од парченцата леб кои сме ги зафрлиле, многу полесно ќе го земе и лебчето на нашата јадица.

Еве ќе се обидам да ви помогнам околу конзервација за презимување на гумен чамец. Во случајов ќе зборувам од лично искуство со маестрал од постара генерација.
Маестралот е гумен производ во кој RIZ-SPORTNAUTIK користи исклучиво hypalon/неопрен платно кое нуди трајност, со која новите чамци од ПВЦ и слични материјали не можат да се пофалат.
HYPALONOT го оправдува очекуваното од гумените чамци: нуди долг век бидејќи е отпорен на УВ зраци, има отпорност на благи киселини, органски ѓубрива, екстремни разлики на температури и лесно се одржува и поправа со материјали кои се лесно достапни на пазарот. За да имаме долг век, потребна е малку грижа околу одржувањето.
Преку активната сезона обавезно чамецот треба да се премачкува со средства за одржување. Јас тоа го чинам со вазелин, кој лесно се размачкува доколку температурата е нешто повисока. Некои користат и медицински глицерин кој е лесно достапен на пазарот и чини 400 денари за 1 кг во Галафарм. Но мое мислење е дека освен сјај во првите неколку часа, глицеринот не ги затвора порите. Од друга страна, немам искуство со силиконските премази на кои е наведено дека се користат како средства за одржување.

Вака изгледа мојот чамец кој претходно е оставен во чиста и сува состојба.
Го чистам и од вазелинот кој претходно е нанесуван во текот на летото.

Тубите ги полнам на следниот начин

Ставам талк во пумпата и на полупразна комора допумпувам. Потоа талкирам по тубите и подот од горе и долу. Истото го правам и на кобилицата.

Следно е премачкување на задната даска и подот, со заштитни средства за дрво.
Чамецот се издиѓува на 70% и повторно се става заштитна церада (ако имате).
На крај се става по некое колаче (отров) за глувци за секој случај.
И следнува најтешкиот дел, да презимиме до следната сезона :)

А вака изгледа мојот чамец преку сезона.

Бистро :)