Море, Море, Море....неограничен и неистражен рибарски свет кој чека да биде откриен. После некое време во кое се токмам за на морски спин дојде и тој викенд. Размена на информации со Сашо каде да се оди и од неколку можни места се одлучивме за Алики, пред се заради информацијата дека таму имало некој кој давал чамци и може да се изнајми....Хммм чамец + море + два дена....тоа беше интересна замисла и тргнавме со таа мисла.

Склопување екипа со љубители на морски предизвици Мишо, Тафта и Лале.
Временската прогноза малку не беше наклонета затоа што ветер над 20км на час на море и не е баш интересно за да се влага со чамец.

Стигнавме на местото и решивме првиот ден да фаќаме од обала, а следниот да го бараме тој со чамецот за да го изнајмиме. Расположение на ниво, склопување пушките, вадење варките и почнавме да фрламе. 10 минути од како почнавме првиот удар на површинец и првиот бранцин изваден.

Добро е си рековме, тука е, сега ги убивме....фрлај, фрлај, фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,фрлај, фрлај,.....ништо. Имаше и други луѓе, никој ништо. Почна некој ветер и полека почнавме да сваќаме дека ништо од првиот дел од денот

Решивме да тркнеме до Пињос на некој 70 км од Алики да видиме дали е добра реката за да пробаме поручек и на стемнување таму. Стигање на Пињос што да видиме, чоколадно млеко и реката и цело море на уливот.

Како покакани назат во кола и назат во Алики, џабе отепани 140 км. Изморени, издувани од ветерот се вративме во Алики

Решивме да го побараме типот со чамаците затоа што веќе мислите ни беа во утрешниот ден. Го најдовме, ни кажа дека неможе да ни изнајми чамец, но неговиот брат утредента ќе дошол и во 8 сабајле ќе тргнел со едно бротче, може за 10 евра од човек да не носи на риболов. Топ инфо. Задоволни од информацијата се вративме кај докот што фаќавме сабајлето да видиме дали има услови за риболов. Гледаме ветер корне, во морето овци се прават. Решивме ќе си поспиеме во кола. Таман заседнавме, Мишо едно време се издра....Леееееее абе видовте ли. Шо бе му викаме. Абе видовте ли колкаво рибиште рипна .....Му се изнасмеавме дека му се причинува од брановите. По една минута пак... Леееееее колкава е ....абе како не ја видовте пак скокна. Гледаме сите ништо само бранови. Абе ти се причинува му викаме.....и по една минута гледаме сите и ете ја ....скок на рибиште преку 30 кила сигурно ,...сабјарка ли беше, туна ли беше, ама големо беше и релативно блиску до докот. Како попарени сите изрипавме, извадивме опремата и трчанката на докот. Ваму беше, онаму беше, фрлај, мењај воблери и моли се да удри и да ти го земе цел конец :) Ветер кине ние фрламе како луди.

Никој друг на докот, сите си фатиле џенем, ние фрламе ли фрламе. Ништо, едно 2-3 сата фрлавме и полека си се прибравме, рибата повеќе не ја видовме.

Вечерта извадивме шаторите и заседнавме да замезиме.

Ветерот на раат не не осатаваше, летаат шатори, се кинат конци, врзувај, стегај, колчи....налет седењето. За многу скоро бевме во шатори и заспани со мисла за следниот ден и риболовот од брод.

Дојде утро.

До 8 часот имаше време да се пофрла некоја рака, но ништо не удри.

Се собравме и правец кај бродовите.

По некое време дојде Гркот, се утоваривме во бродот, дојдоа уште 4 грци риболовци и сите заедно во големо исчекување испловивме од пристаништето. Филинг невиден. Како на емисиине за туни ловење. Испловуваш кон отворено море на риболов :)

Го прашуваме гркот има ли риби таму кај што не носи...вика има...добро е...извадивме по некоја ракија, вино да наздравиме. По некој си 15 минути гркот го врза бродот за една од повеќето бови што стоеја во морето. Тука ќе фрламе вика. Одлично извадивме опремата, ја завземавме палубата и почнавме да џиткаме. Грците ги гледаме аматери со конците во рака, оловото и од рака фаќаат. Фрлај, фрлај, фрлај, фрлај, ништо. Позади нас грците видно расположени на пола минута некој се дере ОПОПОООПОООПОО и вадат некој рипчиња од по 50 грама. Што се дерат овие за вакви ричиња си викаме, ама нив им беше филм, добро си беа расположени, а ние ништо, никаков удар. Бре мењај варки, џигови...ништо. Едно време Мишо виде невиде попушти, монтира систем со две јадички и олово, батали спинот и почна да фрла како грците. Почна и на него да му удира, што по една, што по две риби, битно нешто работи. По него и Лале се фати за истиот систем и он почна да вади. Искачаа секакви и најчудни рипчиња.

Ја и Тафта останавме посветени на спинот и со надеж дека мора нешто да удри. Ама мора само да се умре, ништо друго не мора. Утепавме едно 2-3 сата, а ветерот стануваше се посилен и посилен, брановите поголеми, а клатењето на бродот се понеподносливо. Почнаа да се осеќаат првите знаци на лошење. Очигледно истото го чуствуваа и грците и едно време капетанот најави враќање затоа што веќе немаше услови за риболов и очигледно ќе почневме да повраќаме.

Така заврши патешествието со бродот, кое инаку да би било мирно море би било одлично искуство. Се вративме на докот и продолживме да фаќаме, кој на спин, кој на олово.

Освен малите морски ричиња не искочи ништо друго.

Си фативме патот за назат, а главите ни беа тапан од ветерот, што би рекол Мишо, се чуствувам како да сум возел до Грчка на мотор...без кацига

Така заврши уште една рибарска будалаштина....Бистро до некоја следна авантура