На покана на Мистер $ Даре и братот на нашиот ценет колега kompir99 се придружив на идејата да се појде на река Агитис во потрага по госпоѓица Зубла, барем Даре и јас, затоа што Кире си лови мајсторски бела риба на тапа, нели, за вкусовите не се расправа. :) Мојот скромен арсенал кој ќе биде употребен за риболовот.

Тргнување во раните утрински часови, вообичаени разговори врзани околу риболовот и слично во кола, упатени кон очекуваната дестинација и...некаде накај Дојран, возејќи, Даре, удри еден зајак во мракот. Застанавме, излеговме, се обидовме да го најдеме Зајко покрај патот, но ни трага од него. За малку ќе се префрлевме во ловџии. :D
Ништо, продолжуваме понатаму. По некој час пристигнуваме на реката, на разденување. Уште малку возење покрај река за да се стационираме, Кире веќе си одбра место за "пеглање" на попадика, а јас со Даре тргнавме да бараме места по река каде може да зафрламе и да си ја пробаме среќата.

Даре меѓу вкусните плодови на природата. :)

Самата природа, самата река прави да се чувствуваш убаво, има некој мир во таа вода што истекува и не се враќа назад.

Првиот удар, го добив на воблер од рачна изработка на колегата Кирца и тоа под нозе удри штуката, од памет се извадив. Добро е, имаше акција. Се има случувано и тоа најчесто, воопшто и да нема никаков удар, никаква активност цел ден, барем мене ми се има случено. Продолживме понатаму по реката. На едно место, еден вир, почна да работи рибата. Имавме удари, повеќе нереализирани, отколку реализирани, откачувања, на што и да пробавме, имавме удари. На кашика, воблер, силиконец, главињара, речиси на се што ставивме како мамец имавме удари.

Даре се спушти по реката, а јас си останав на вирот, убаво ми беше да вежбам зафрлање, едноставно си уживав во природата. И одеднаш, бам! Страшен удар на метар и пол од мене! Почна веднаш да влече надоле и тоа силно. Трската свиткана, машинката почна да си зуе, се вртам и гледам кепчето на брег, далеку од дофат на раката. Малер. Не можам да се качам горе по кепот, а да не ја изгубам рибата. Можеби 5, можеби 10 минути, а можеби и помалку викав по Даре. Да биде поинтересно, тој беше надоле по реката, на еден брзак со риба на трска исто така. Ме слушнал, но не можеше да дојде веднаш. Ја изгубил рибата, му се откачила и ете го, гледам како доаѓа пцуејќи од доле. "И јас имав риба на трска, ми се откачи, ММЕ! , што има кај тебе?" Што да му кажам, се се гледа, трската свиткана и рибата вози лево -десно по реката. Полека почнав да ја кревам горе, мало подесување на кочницата, Даре спремен со кепот и ете ја, влезе во него! 82 см долга! Огромна! (бар за мене) :)

Црнецот го испративме во памучните полиња

а ние до крајот на денот имавме уште некое откачување/реализација. Резултатот, Даре 3, јас 2 риби, од кои едната беше таа госпоѓица Зубла што би рекол Даре. Кире имаше убава попадика и тоа беше тоа за еднодневниот излет што ни остави убави спомени.Мала фотосесија на крај и Даре при обид да се слика со повеќе риби одеднаш, настрада малку, така да, внимавајте како си играте со госпоѓица Зубла. :)

До следната репортажа, бистро на сите! ;)
(специјално за Даре& :) )